Help, ik heb zoommoeheid!

Waarom worden we moe van digitale gesprekken?

We dachten initieel dat het vooral kwam door het kijken naar die kleine camera bovenaan het scherm. Maar we kijken eerder naar de collega’s en de informatie op het scherm. We kijken niet recht in elkaars ogen, dus hebben we het gevoel niet echt contact te maken.

Je kan ook afgeleid worden wanneer alle toehoorders constant in beeld zijn: je kijkt naar de interieurs, de boeken op de boekenplanken, de hond die in beeld komt, … er zijn zoveel prikkels tegelijkertijd terwijl je normaal in een vergadering telkens maar naar één of twee personen kijkt.

Het is ook moeilijker om reacties van anderen in te schatten. We moeten meer moeite doen om niet-verbale informatie op te merken, zoals gezichtsuitdrukkingen of bewegingen van de handen.

Wanneer er een stilteperiode in een gesprek is, denken we al onmiddellijk dat er technisch iets aan de hand is. Terwijl je in een normale vergadering, je ook stilteperiodes hebt en deze worden als normaal beschouwd.

Prof. Petriglieri, professor aan Insead, geeft aan dat wij ons goed voelen bij contextafhankelijke sociale rollen. En nu, is het allemaal hetzelfde en saai:

“Imagine if you go to a bar, and in the same bar you talk with your professors, meet your parents or date someone, isn’t it weird? That's what we're doing now … We are confined in our own space, in the context of a very anxiety-provoking crisis, and our only space for interaction is a computer window.”

Wat kunnen we eraan doen?

• Hou voldoende vrije ruimtes in je agenda waarop je dan andere activiteiten uitvoert. Zet geen twee meetings vlak na elkaar, hou tijd over voor het voorbereiden van een andere meeting, het afwerken van een project, etc.
• Wil je iemand op de hoogte brengen van een project en is er niet onmiddellijk een tegenreactie vereist, stuur dan een e-mail. En boek ook dan in je agenda tijd in om e-mails te sturen en te lezen.
• Net zoals je je moet afvragen naar hoeveel mensen je e-mails verstuurt, zo moet je ook nadenken over hoeveel aanwezigen je voor een videomeeting moet hebben. Het is niet omdat het nu gemakkelijk is om iedereen uit te nodigen, dat het noodzakelijk is.
• Verlies je gemakkelijk je aandacht? Hou dan pen en papier bij de hand zodat je wat kan noteren. Dit zou bevorderlijk zijn voor het onthouden van informatie.
• Spreek af wanneer een camera aan- of uitstaat. Het geven van een presentatie door één persoon zonder interactie tussendoor, vraagt geen constant in-beeld-zijn, kies dan voor speaker view i.p.v. gallery view. Ben je met velen in een vergadering, praat dan niet door elkaar, zet zelfs het geluid af. En plaats een bericht in de chat, zodat de voorzitter je aan het woord laat.
• Opmerkingen geven op een document, kan misschien beter met gedeelde documenten. En dan pas nadien via video afspreken om na te gaan of bepaalde elementen niet duidelijk waren.
• Beperk virtuele sessies in de tijd, best niet langer dan 2 u. Na 50 min een actieve break voorzien: doe wat kleine stretchoefeningen en laat je ogen wat rusten door wat verder weg te kijken dan het scherm, ga wandelen.
• Breng variatie in je didactische methoden. Via zoom zijn er break-out rooms waarbij groepjes gevormd worden om bijvoorbeeld een opdracht te maken. Voer enkele polls uit tijdens een presentatie. Vraag reacties in de chat, gebruik een whiteboard waarop je bijvoorbeeld vragen in het begin van een meeting of opleiding noteert en vink af wanneer je een item behandelt.

Veerle Hermans

Bronnen :

https://www.tijd.be/tech-media...

https://www.bbc.com/worklife/a...